...Και συ, δάκρυ μου, που κυλάς μες στο νωπό μαντήλι, γινε σταλαματιά λαδιού στης πίστης το καντήλι,
γίνε δροσιά, γίνε βροχή, μη μαραθεί η ελπίδα, κι ας ξεραθείς στα μάτια μου σαν φτάσω στην πατρίδα..

Friday, February 29, 2008

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ

Αν και δεν ξέρω ακόμα να δουλεύω το μπλογκ, μόνο αν ξεκινήσω θα το μάθω και σιγά σιγά θα μπορέσω να εκφραστώ από εδώ μέσα. Είναι άλλωστε τόσα πολλά που περνούν από το μυαλό μου που τελικά αν δεν τα πω θα κάνω έκρηξη. Και τα θέματα είναι πολλά... Διαβάζω όλα αυτά που γράφουν οι άλλοι και άλλες φορές απορώ, άλλες φορές αγανακτώ και μερικές φορές πικραίνομαι, πονάω. Από σήμερα λοιπόν μπαίνω στην μπλογκόσφαιρα και ας τολμήσουν οι ανεγκέφαλοι υποκριτές να με σταματήσουν. Όσοι έχουν να με συμβουλέψουν κάτι για να κάνω αυτή την ιστοσελίδα μου καλύτερη, τα σχόλια σας είναι καλοδεχούμενα.

Χαιρετώ τις δυο μου πατρίδες: Αυτή που όσο και να με πληγώνει πάντα αγαπώ και νοσταλγώ και ονειρεύομαι ότι κάποτε εκεί θα επιστρέψω να περάσω τα στερνά μου. Και τούτη εδώ που ζω, που όσο και να πληγώνει τους άλλους, εγώ της χρωστάω τις ευκαιρίες της ζωής μου, την ελευθερία μου και την μόρφωση των παιδιών μου. Χαιρετώ και τους συμπατριώτες εκεί και εδώ, όλους εσάς, εμάς, που όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ίδιοι, είμαστε πολύ διαφορετικοί. Στην εποχή μας οι διαφορές μας είναι τόσο μεγάλες όσο και οι ωκεανοί που μας χωρίζουν.

Καλή αρχή!