...Και συ, δάκρυ μου, που κυλάς μες στο νωπό μαντήλι, γινε σταλαματιά λαδιού στης πίστης το καντήλι,
γίνε δροσιά, γίνε βροχή, μη μαραθεί η ελπίδα, κι ας ξεραθείς στα μάτια μου σαν φτάσω στην πατρίδα..

Wednesday, October 8, 2008

Νέο Μέλος στη Μαύρη Λίστα

Άφησα για πολύ καιρό τον Αλέξη μόνο του στην Μαύρη Λίστα μου. Κρίμα το παλικάρι, έμεινε μονάχο του και άρχισε να κρυώνει. Όχι βέβαια γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί για να του κάνουν συντροφιά. Απλά, η μακροχρόνια απουσία μου από το μπλόγκ μου δεν άφησε περιθώρια να τον σκεφτώ και πολύ. Σήμερα όμως πρέπει να του δώσω την συντροφιά που του αξίζει. Κατ’ αρχάς είναι γυναίκα... και τι γυναίκα!!! Οι μισοί Αμερικανοί άνδρες, ασχέτου πολιτικής πεποιθήσεως, την θεωρούν όμορφη, μια πραγματική MILF (Mother I Like to F…). Η ειρωνεία είναι ότι ο Αλέξης και η κυρία (κυράτσα είναι, αλλά αυτό θα φανεί αργότερα) έχουν τόσα κοινά όσο και η πολιτική απόσταση που τους χωρίζει.

Η Σάρα Πάλιν είναι ότι πιο απροσδόκητο θα μπορούσε να μας προκύψει. Και αν ο Γιωργάκης ο δικός μας εδώ (ξέρετε, ο Γεώργιος Θάμνος ντε...) ήταν απλά βλάκας άρα και επικίνδυνος για την θέση που κατάφερε να κερδίσει με δολιοφθορά, αυτή εδώ είναι έξυπνη αλλά τρομακτικά ανίδεη, λαϊκίστρια αλλά άπειρη, και αυτό την κάνει άκρως επικίνδυνη. Η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσε ο Μακέιν να κερδίσει τις εκλογές, να την κάνει αντιπρόεδρο, και μετά ο κωλόγερος να πεθάνει στην μέση της θητείας και να αναλάβει αυτή την προεδρεία της Αμερικής, όχι απλά με τρομάζει, μάλλον με παραλύει και με καθιστά ανίκανη να σκεφτώ το «μετά».

Η αντιπάθεια μου γι αυτήν δεν έχει καμία σχέση με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις. Αισθάνομαι ότι το φέρσιμο της και οι ιδέες της υποτιμούν το γυναικείο φύλο και προσβάλουν την νοημοσύνη μου. Λίγα θα πω από αυτά που με χαλάνε σ’ αυτή την γυναίκα και όχι με καμιά συγκεκριμένη σειρά. Απλά όπως μου έρχονται. Δεν ξέρει να μιλήσει σωστά αγγλικά. Τρωει τις λέξεις αλλάζοντας την ορθογραφία. Βάζει την λέξη also (επίσης) στο τέλος κάθε πρότασης, κάτι που δεν είναι απλά απαράδεχτη γραμματική, αλλά τις περισσότερες φορές δεν ταιριάζει καν στην προαναφερθείσα πρόταση. Χρησιμοποιεί λαϊκίστικες λέξεις και φράσεις σε μια καλά προβαρισμένη προσπάθεια να αγγίξει τον κόσμο. Κλείνει το μάτι σαν να κάνει καμάκι στο Σύνταγμα την δεκαετία του ’70. Γελάει ειρωνικά και εκτοξεύει κεραμίδες και όποιον πάρει ο χάρος. Μιλάει υποτιμητικά και εκπέμπει κακία για τον αντίπαλο. Στην προσπάθεια της να δείξει ότι δεν είναι μέλος του κατεστημένου ξεχνάει ότι αυτός που την επέλεξε για συνοδοιπόρο είναι ο ίδιος κατεστημένο εδώ και 26 χρόνια. Τα μεγάλα της επιτεύγματα είναι η δημαρχία μιας πόλης 9,000 κατοίκων και η κυβέρνηση μια πολιτείας που δεν απαιτεί και πολλά από τον κυβερνήτη της. Η πείρα της στην εξωτερική πολιτική είναι απλά ότι η Ρωσία είναι δίπλα στην Αλάσκα. Η αντίδραση της σε ενδεχόμενη κρίση είναι άμεσος πόλεμος. Είναι παθιασμένη με το Ισραήλ αλλά δεν είχε ιδέα για την ιστορία της Μέσης Ανατολής. Πιστεύει ότι η Δευτέρα Παρουσία θα συμβεί όσο είναι ακόμα ζωντανή, δηλαδή στα επόμενα 30-40 χρόνια. Θέλει να λογοκρίνει τα βιβλία στις δημόσιες βιβλιοθήκες και στα σχολεία να διδάσκεται μόνο η ιστορία του Αδάμ και της Εύας σαν αρχή του κόσμου.

Και θα μπορούσα να της συγχωρέσω πολλά, αλλά αυτό που δεν ανέχομαι και με τίποτα είναι η υποκρισία. Δεν μπορείς να διδάσκεις αποχή από το σεξ σαν την καλύτερη μέθοδο αποφυγής εγκυμοσύνης και να παρουσιάζεις την κόρη σου στα 17 της ανύπαντρη και έγκυο, και για να γλυκάνεις το χάπι να παρουσιάζεις και τον γκόμενο της στην προεκλογική σου εκστρατεία σαν τον μελλοντικό σου γαμπρό. Δεν μπορείς να κατηγορείς τον αντίπαλο σου για απειρία όταν εσύ όχι απλά δεν έχεις πείρα, αλλά δεν μπορείς ούτε καν να μιλήσεις χωρίς να σου έχουν κάνει φροντιστήριο επί 3 μέρες. Και δεν μπορείς να λες ότι εσύ αντιπροσωπεύεις τον απλό λαό της Αμερικής γιατί δεν ήσουν ποτέ απλός λαός για να καταλάβεις την καθημερινότητα του και τις ανάγκες του. Την προεδρία θα την δεις στον ύπνο σου πολλές φορές, όσες και ο Αλέξης βλέπει την πρωθυπουργία.

Σάρα Πάλιν συγχαρητήρια! Κατάφερες να μπεις στην Μαύρη Λίστα! Ευτυχώς που στην Αμερική την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές όλοι ασχολούνται μόνο με τον νικητή. Είσαι επικίνδυνη και σε 30 μέρες θα σε έχουμε όλοι ξεχάσει.

Tuesday, October 7, 2008

Σκόρπιες Σκέψεις για την Οικονομική Κρίση

Οι καιροί είναι δύσκολοι και έφτασε η ώρα των μεγάλων ανατροπών. Όχι από επάνω προς τα κάτω, αλλά όπως είναι το σωστό, από κάτω προς τα επάνω. Οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν χωρίς να γίνεται πραγματική αλλαγή. Υποσχέσεις για αλλαγή στην εκάστοτε προεκλογική εκστρατεία, μεγάλα λόγια για να γίνεται νόμιμη ψηφοθηρία, άντε και κανένας καινούργιος νόμος για να λένε ότι κάτι άλλαξαν, αλλά τελικά ο λαός την μόνη αλλαγή που βλέπει είναι να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και η «μεσαία τάξη» να πληρώνει με τους φόρους της την αλαζονεία των πλουσίων και τα μηδαμινά κυβερνητικά βοηθήματα των φτωχών. Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει πλέον μεσαία τάξη... Τι λεω; Τι σε λίγα χρόνια; Η μεσαία τάξη πήρε την κάτω βόλτα και κοιτάει τους κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται μέσα στον κυκεώνα της τεράστιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει ολόκληρο τον κόσμο.

Για να αλλάξει πραγματικά κάτι πρέπει ο λαός να είναι έτοιμος να επαναστατήσει. Να μπει μέσα στο πετσί του η ανέχεια και το αδιέξοδο, να νιώσει στο μεδούλι του την αδικία και την αγανάκτηση. Να θέλει να κάνει ένα βήμα μπροστά και να τον πηγαίνει η κυβέρνηση του δέκα βήματα πίσω. Να γίνονται τα μικρά του όνειρα άπιαστα και τα μεγάλα να σβήνουν τελείως από την σκέψη του. Να σπάει το κεφάλι του να βρει λύση στα αδιέξοδα τα οικονομικά και να μην του μένει ούτε μια όμορφη σκέψη για κάτι άλλο. Να ξέρει ότι για το παιδί του θα έδινε την ζωή του και να μην είναι πλέον σίγουρος αν θα μπορεί να του προσφέρει τα πιο απλά. Ποιος λαός θα επαναστατήσει πρώτος;

Δεν φοβήθηκα ποτέ στην ζωή μου. Δούλεψα πολύ και τα κατάφερα. Ξαφνικά νιώθω τον μεγαλύτερο φόβο. Τι θα συμβεί στην οικογένεια μας, στην δουλειά μας, στις οικονομίες μας; Θα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε στην δόση του σπιτιού, στους λογαριασμούς, στην πληρωμή του πανεπιστημίου των παιδιών μας; Θα βγουν τα όνειρα της επιστροφής αληθινά ή θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής στα γεράματα; Αύριο, μεθαύριο, πως θα τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε αύριο; Όλοι οι γνωστοί και φίλοι ζουν με την ίδια αγωνία, οι συνάδελφοι προσπαθούν να διαβάσουν το μέλλον τους μέσα από τις παραγγελίες που έρχονται. Η ζωή μας άλλαξε χωρίς πραγματικά να έχει αλλάξει κάτι συγκεκριμένο. Και αυτή η αβεβαιότητα μας παραλύει από φόβο.

Κι έχω και αυτή την μόνιμη καχυποψία ότι όλα είναι φτιαχτά από μια ελίτ κλίκα που αποφασίζει το μέλλον του κόσμου. Γιατί δεν μπορώ να χωνέψω ότι ένα γλοιώδες βλαμμένο ανθρωπάκι και η παρέα του κατάφεραν να ρίξουν μια τόσο μεγάλη χώρα τόσο χαμηλά... Και να παρασύρουν μαζί τους και τον υπόλοιπο κόσμο. Πως τα κατάφερε, πως τον αφήσαμε να τα καταφέρει; Αυτόν τον ηλίθιο ποιος θα τον δικάσει; Αυτός ο λαός πότε θα ξυπνήσει από την λήθη της καθημερινότητας του;

Sunday, October 5, 2008

Επιστροφή στο μπλόγκ

Κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα είναι ιστοσελίδες που δεν ανανεώνονται από τους δημιουργούς τους. Να όμως που έγινα κι εγώ ένας από αυτούς και άφησα την σελιδούλα μου ορφανή για πολλούς μήνες. Συνέβησαν αρκετά όλον αυτόν τον καιρό αλλά δεν είναι καλή δικαιολογία. Αλλά και γιατί πρέπει να απολογηθώ δηλαδή? Δικός μου είναι αυτός ο τόπος, κάνω αυτό που αισθάνομαι...

Επιστροφή λοιπόν και με αρκετές σκέψεις που θα πρέπει κάποια στιγμή να βρουν την θέση τους στο μπλόγκ μου. Για τα φιλαράκια που με διαβάζουν γεια σας και πάλι, εδώ είμαι και υπόσχομαι να μην αφήνω τα καθημερινά μου να με αποσπούν τόσο πολύ ώστε να αφήνω το μπλογκάκι μου μοναχούλι.

Πάντως, έτσι για να ξέρετε το πιο σημαντικό που συνέβη και απόσπασε την προσοχή μου, τον Μάιο άλλαξα δουλειά και ανέλαβα μεγάλες ευθύνες. Είμαι στο στοιχείο μου πάντως, αγαπώ την δουλειά μου και τους ανθρώπους της, και αισθάνομαι πολύ καλά. Αυτά για τώρα και επανέρχομαι σύντομα.