...Και συ, δάκρυ μου, που κυλάς μες στο νωπό μαντήλι, γινε σταλαματιά λαδιού στης πίστης το καντήλι,
γίνε δροσιά, γίνε βροχή, μη μαραθεί η ελπίδα, κι ας ξεραθείς στα μάτια μου σαν φτάσω στην πατρίδα..

Sunday, October 5, 2008

Επιστροφή στο μπλόγκ

Κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα είναι ιστοσελίδες που δεν ανανεώνονται από τους δημιουργούς τους. Να όμως που έγινα κι εγώ ένας από αυτούς και άφησα την σελιδούλα μου ορφανή για πολλούς μήνες. Συνέβησαν αρκετά όλον αυτόν τον καιρό αλλά δεν είναι καλή δικαιολογία. Αλλά και γιατί πρέπει να απολογηθώ δηλαδή? Δικός μου είναι αυτός ο τόπος, κάνω αυτό που αισθάνομαι...

Επιστροφή λοιπόν και με αρκετές σκέψεις που θα πρέπει κάποια στιγμή να βρουν την θέση τους στο μπλόγκ μου. Για τα φιλαράκια που με διαβάζουν γεια σας και πάλι, εδώ είμαι και υπόσχομαι να μην αφήνω τα καθημερινά μου να με αποσπούν τόσο πολύ ώστε να αφήνω το μπλογκάκι μου μοναχούλι.

Πάντως, έτσι για να ξέρετε το πιο σημαντικό που συνέβη και απόσπασε την προσοχή μου, τον Μάιο άλλαξα δουλειά και ανέλαβα μεγάλες ευθύνες. Είμαι στο στοιχείο μου πάντως, αγαπώ την δουλειά μου και τους ανθρώπους της, και αισθάνομαι πολύ καλά. Αυτά για τώρα και επανέρχομαι σύντομα.

2 comments:

kaltsovrako said...

Καλά να είσαι πρώτα απ' όλα εσύ και το blog είναι δευτερεύον.


;)

AATON said...

Όπως έχω γράψει και στο δικό μου μιά μέρα, "αν είναι να γράφω για να γράφω, καλύτερα να μη γράψω τίποτε."
και βγάλτε την λεκτική επαλήθευση βρε παιδιά, κουράζει..
φιλιά,
Νικόλας, Τορόντο