Αιωνία η μνήμη των 353,000 νεκρών μας στον Πόντο.
Ποτέ ξανά χαμένες πατρίδες.
Για εμάς που γαλουχηθήκαμε με τις προσωπικές ιστορίες της γιαγιάς, η σημερινή μέρα μνήμης μας δίνει κουράγιο και θάρρος περίσσιο να συνεχίσουμε τους αγώνες για διεθνή αναγνώριση. Τώρα που οι φωνές μεγαλώνουν και πληθαίνουν, αρχίζει ο αγώνας να έχει μεγαλείο. Θα συνεχίσουμε κι ας είναι ενδοτικό το Ελληνικό κοινοβούλιο. Θα συνεχίσουμε κι ας μην αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι γηγενείς Έλληνες την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Θα συνεχίσουμε και οι ψυχές των προγόνων μας κάποτε θα αναπαυτούν. Θα συνεχίσουμε γιατί αυτό είναι το χρέος μας σ’ αυτούς που έφυγαν αλλά και σ’ αυτούς που έρχονται... Θα συνεχίσουμε γιατί αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να μας αξίζει ο τίτλος «Πόντιος"
3 comments:
υπέροχο το κείμενό σου, υπέροχη και η μουσική που συνοδεύει το συγκλονιστικό βίντεο..
Χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω!
Μια καλησπέρα απλώς και ...μη χάνεσαι! Να γράφεις όταν μπορείς...
ΑΜΗΝ!
Σαν απόγονος Ποντίων κι εγώ, θα πω ότι είναι πλέον καιρός, οι Κυβερνήσεις της Ελλάδας να πάψουν να παριστάνουν τις μαϊμούδες, και να κάνουν κάτι επιτέλους για να αναγνωρίσει η Τουρκία την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, κι όχι να τα περιμένουν όλα απο τους Έλληνες της διασποράς, ενώ οι ίδιοι παριστάνουν τους κουμπάρους. Το λιγώτερο που ζητάμε, είναι μια συγνώμη απο τους φονιάδες..τίποτε άλλο.
Post a Comment