Έλειψα για πολύ καιρό από δω μέσα. Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι που το τελευταίο μου ποστ έλεγε για τον φόβο της ανεργίας και για τις πολλές ώρες δουλειάς. Δεν μου έμενε πολύς χρόνος να μπαίνω στο ιντερνέτ, περισσότερο παρακολουθούσα τα νέα και έκανα κάποιες μελέτες, αλλά δεν είχα την όρεξη να γράφω.
Να όμως που τελικά ο φόβος βγήκε αληθινός, έμεινα πάλι από δουλειά και μάλιστα σε μια δύσκολη στιγμή. Μόνο 3-4 χρόνια ήθελα ακόμα να δουλέψω ρε γαμώτο... Φτου και από την αρχή πάλι. Δεν το βάζω κάτω αυτή την φορά. Κάτι θα γίνει, κάτι θα βρώ, αρκεί να μπορούν να βγαίνουν τα έξοδα και να μπορώ να κρατάω το χαμόγελο.
Τουλάχιστον τώρα θα μπορώ να γράφω στο μπλοκάκι μου. Και από θέματα... ουυυυ, διανύουμε μια δύσκολη εποχή ατομικά και συλλογικά και οι αγωνίες και οι σκέψεις είναι πολλές.
No comments:
Post a Comment