Ξεκινώ μια Μαύρη Λίστα γιατί κάπως πρέπει να αντιδράσω σε όλα αυτά που ακούω και διαβάζω. Κι επειδή αυτές οι μέρες είναι γεμάτες γεγονότα που μάλλον θα κρίνουν και το μέλλον της πατρίδας μου, λεω να ξεκινήσω από κάπου εκεί. Στο πλάι θα προσθέτω τα ονόματα ή τους οργανισμούς ενώ εδώ θα βάζω τον λόγο που τους προσθέτω στην λίστα. Προβλέπω ότι οι πολιτικοί θα έχουν πρώτη θέση. Όποιος έχει προτάσεις στείλτε ένα μήνυμα και θα προσπαθήσω να αναπτύξω το θέμα.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν τοποθετώ τον εαυτό μου σε κανέναν ιδιαίτερο πολιτικό χώρο στα Ελλαδικά δρώμενα. Στην Ελλάδα ψήφισα δυο φορές. Και τις δύο ψήφισα αλλαγή. Και τις δύο φορές η απογοήτευση ήταν πολύ μεγάλη. Όχι γιατί αυτούς που ψήφισα δεν είχαν πρόγραμμα αλλά γιατί τελικά ήταν όλοι τους ασύδοτοι, αλαζόνες και δεν κατάφεραν να αλλάξουν τίποτα. Μα δεν φταινε μόνο αυτοί, φταιει και η νοοτροπία του Έλληνα, που θέλει το ρουσφέτι του, που δεν θέλει να πληρώνει φόρους αλλά θέλει παροχές, που φιλάει κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο και μάλιστα σε καλή υπηρεσία και μετά κατεβαίνει σε απεργία, που βγαίνει στους δρόμους για τους αδελφούς παλαιστίνιους και δεν ξεσηκώνεται για το άθλιο ιατρικό καθεστώς, που ψηφίζει πρόσωπα αντί αξίες, που για όλα φταιει η εκάστοτε κυβέρνηση ακόμα και για τα χιόνια που δεν θέλει να τα καθαρίσει κι ας είναι μπροστά στο σπίτι του, που αφήνει τον καθένα να καπηλεύεται το κάθε εθνικό θέμα αντί να ξεσηκωθεί από μόνος του να βγει αγανακτισμένος στον δρόμο και να φωνάξει για τα δίκαια του. Τι να τα κάνεις τα προγράμματα αν ο κόσμος λεει ότι θέλει να αλλάξει και δεν κάνει τίποτα να επιφέρει αυτή την αλλαγή. Μια χώρα μπάχαλο, μια νοοτροπία ραγιαδισμού και ένα μοναδικό φαινόμενο διαπλοκής που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν κάτι δεδομένο. Αχ Ελλάδα μου!!!
Στην Αμερική όπου ζω ανήκω στο δημοκρατικό κόμμα και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Όμως εδώ ζω, εδώ πληρώνω φόρους, εδώ ψηφίζω και εδώ είναι η καθημερινότητα μου, οπότε και εδώ έχω το δικαίωμα να υποστηρίζω με την ψήφο μου όποιον νομίζω ότι θα κάνει το μικρότερο κακό στην χώρα μου.
Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, είναι η μάνα γη, τα πατρογονικά χώματα που σκεπάζουν τα κόκαλα των αγαπημένων μου, η γη που έσκαψε ο ένας ο παππούς ο πρόσφυγας για να μετατρέψει τα ξερά και πέτρινα χωράφια σε ευλογημένο και καρποφόρο κάμπο, και που ο άλλος παππούς στα 80 του πετιόταν επάνω και έλεγε «εγώ είμαι Έλληνας, κατάγομαι από τους πρώτους, από τους Πελασγούς». Είναι η πατρίδα η αγαπημένη που με μεγάλωσε μέχρι τα χρόνια της εφηβείας και που με έμαθε τα πρώτα γράμματα, τις πρώτες προσευχές, τον σεβασμό και τις ηθικές αξίες. Είναι η πατρίδα που στα 35 χρόνια ξενιτιάς με υποδέχτηκε τρεις φορές για μακρυπρόθεσμη διαμονή αλλά δεν μπόρεσε να με κρατήσει, μα και η γη που εύχομαι να υποδεχτεί το κουρασμένο μου κορμί κάποια στιγμή για να τελειώσω εκεί που άρχισα.
Κι αν έχω το δικαίωμα να κρίνω είναι γιατί αν και τόσο μακριά, ζω σαν να βρίσκομαι ακόμα εκεί, και γιατί με τον δικό μου τρόπο ενδιαφέρθηκα πολύ για την πατρίδα μου, αγωνίστηκα γι αυτήν, και μεγάλωσα παιδιά Ελληνόπουλα για να συνεχίσουν να θεωρούν την Ελλάδα και δική τους πατρίδα. Την καθημερινότητα την έζησα προσωπικά αλλά και μέσα από την ζωή του ενός παιδιού μου που έζησε μόνο του εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ίσως και όλα αυτά να μην είναι κριτική αλλά μια αντικειμενική ματιά για όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί. Διαβάζω καθημερινά τα αγαπημένα μου μπλογκ, μαθαίνω όλο και περισσότερο να διακρίνω τις αλήθειες από τις μεγάλες κουβέντες, και σίγουρα απορώ και αγανακτώ με όσα συμβαίνουν.
Από το επόμενο ποστ λοιπόν η δημιουργία της Μαύρης Λίστας. Προς το παρόν προσπαθώ να μάθω πως να ποστάρω φωτογραφίες, εικόνες και λινκς για να μπορώ να δικαιολογώ τα γραπτά μου.
No comments:
Post a Comment